آقای وزیر و ناموس بالای ۶۰ سال |طنز|

وا... معمولا افراد بالای 60 سال را به مراقب‌ها می‌سپارند که با توجه به سن بالایشان دیگر از ناموس گذشته‌اند. پس درست نیست آقای وزیر سخت بگیرد و بگوید ناموس‌مان را در اختیار آنها می‌گذاریم. اصلا همین کلمه ناموس حساسیت ایجاد می‌کند. حالا فردا اگر دیدید تمامی‌ «ناموس» ها از مطلب درآمد و جای آن نوشتند «چیز» به ما خرده نگیرید که این چه طرز مطلب نوشتن است و اصلا معنی ندارد و فلان. جدیدا ما هر چیزی می‌نویسیم یک کلمه جایگزین برایش انتخاب می‌شود. مثلا می‌نویسیم «شریفی‌نیا» ولی شما می‌خوانید «پرستویی» یا می‌نویسیم «افتخاری» شما می‌خوانید «شجریان». این‌ها درد است آقای وزیر. وگرنه ناموس بالای 60 سال را بدهی دست یک فردی که سابقه زندان هم داشته چه مهم است؟ بله آقا، سابقه زندان! خود وزیر گفتند: « آنچه در مورد مراقبت‌های در خانه دیده‌ام فقط زشتی بوده و هیچکدام تقریباً پرستار نبودند! پرستارنماهایی بوده‌اند که 50 درصد آنها سابقه دستگیری و زندان داشته‌اند.» البته فکر نکنید 50 درصد باقیمانده همه پرستار بوده‌اند. 50 درصد سابقه دستگیری و زندان داشته‌اند و مابقی قاچاقچی‌هایی بوده‌اند که دستگیر نشده‌اند و در واقع از چنگ قانون فرار کرده‌اند. یعنی اگر نیروی انتظامی ‌فردی را از بین مراقبت‌کننده‌ها دستگیر کند که او سابقه زندان نداشته باشد، متوجه می‌شوند این فرد خطرناک است و او را با اسکورت ویژه و پابند به نزدیکترین کلانتری می‌برند. به نظر ما آقای قاضی‌زاده زیادی ماجرا را حاشیه‌ای کرده وگرنه مراقبت‌کننده راضی، مراقبت‌شونده راضی، فرد «مراقبت‌شونده جورکن» راضی، دیگر این حرف‌ها همه‌اش می‌شود حاشیه. در پایان جا دارد از وزیر بهداشت بپرسیم به نظر شما ما ناموس‌مان را دست کدام پرستار بسپاریم بهتر است؟ یعنی شما که اینها را قبول ندارید، چه کسی را پیشنهاد می‌کنید؟ پیشاپیش از اینکه به ناموس ما توجه ویژه‌ای دارید از شما سپاسگزاریم.
>> ایمان پیربرناش